It's a long way to Tipperary.

Całego tego Erasmusa można o kant dupy rozbić. Wszystko jest nie tak, czegokolwiek bym nie zrobiła, to okazuje się źle, wszystko się pieprzy i NIC nie układa się po mojej myśli. Zostały tylko trzy czy cztery tygodnie, ale będą to najgorsze i najtrudniejsze tygodnie, jakie sobie można wyobrazić, przyprawione frustracją, złością, bezsilnością i całym tym świństwem, którego nikt nie chce odczuwać i nikomu z Was nie życzę. I to już nie chodzi tylko o to, że Jego nie ma przy mnie, chociaż nie ukrywam, że gdyby był, to z pewnością byłoby mi łatwiej. 

Chyba nigdy w życiu nie czułam się tak nieszczęśliwa.